وقتی به هم نزدیک می‌شویم
بیش‌تر از هم فاصله می‌گیریم
وقتی با هم هستیم
بیش‌تر تنهاییم
آرام آرام
خانه‌ای در ذهن‌مان شکل می‌گیرد.
او تنهاست
من هم تنهایم
و از دودکش خانه
اندوه بالا می‌رود
لخت و عور
به هر طرف که می‌نگریم
به خودمان برمی‌خوریم.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.