در برابر این همه ستاره‌ی عریان
این همه باران بی‌سوال،
یا چند آسمان بلند و
چند ترانه از خواب کودکی،
تو حاضری باز آوازی از همان پسینِ پر بوسه بخوانی؟
من دلم گرفته، خوابم خراب
گهواره‌ام شکسته است
حالا چه وقت گفتن از پرنده، از قفس
از قفس‌های دربسته است!؟
ادامه شعر
گفتم بدوم تا تو همه فاصله‌ها را
تا زود‌تر از واقعه گویم گله‌ها را
چون آینه پیش تو نشستم که ببینی
در من اثر سخت‌ترین زلزله‌ها را
پر نقش‌تر از فرش دلم بافته‌ای نیست
از بس که گره زد به گره حوصله‌ها را
ما تلخی نه گفتنمان را که چشیدیم
وقت است بنوشیم از این پس بله‌ها را
بگذار ببینیم بر این جغد نشسته
یک بار دگر پر زدن چلچله‌ها را
یک بار هم‌ای عشق من از عقل میندیش
بگذار که دل حل کند این مسئله‌ها را
اکولالیا | #محمدعلی_بهمنی
در سرزمین من
روزنامه لال به دنیا می‌آید
رادیو کر
و تلویزیون کور
و کسانی که طالب سالم زاده شدن این همه باشند را
لال می‌کنند و می‌کشند
کر می‌کنند و می‌کشند
کور می‌کنند و می‌کشند
در سرزمین من
آه سرزمین من
نام من عشق است آیا میشناسیدم؟
زخمی‌ام زخمی سراپا میشناسیدم؟
با شما طیکردهام راه درازی را
خسته هستم خسته آیا میشناسیدم؟
راه ششصدسالهای از دفتر حافظ
تا غزلهای شما، ها، میشناسیدم؟
این زمانم گرچه ابر تیره پوشیده‌است
من همان خورشیدم اما، میشناسیدم
پای رهوارش شکسته سنگلاخ دهر
اینک این افتاده از پا، میشناسیدم؟
ادامه شعر
یک درخت می تواند بستنی باشد باطعم طالبی
ماه یک تخم مرغ آپز
افتاب سیب زمینی پوست کنده
سنگ فرش ها شیرینی
با طرح های مختلف و خوشمزه
ابرها می توانند یک بشقاب برنج باشند
آدم ها همین طور
تنها به شرطی که کاملا بی پول باشی
و گرسنه در خیابان قدم بزنی
اکولالیا | #سابیر_هاکا
آخرین روزی که تو این شهر لجن از خواب پامی‌شم
پی خورشید می‌گردم
آسمون‌خراشا آسمون‌ِ این خراب شده ر گرفتن!
آخرین روزی که صورتم تو این آب لجن می‌شورم
ریش کسی می‌زنم که دیگه نمی‌شناسمش
تو راه‌رو موشا جولون می‌دن
دماغم بهم می‌گه آشغالا دارن تو کوچه می‌گندن
از طبقه‌ی پایین صدای زرزره بچّه میاد!
آخرین روزی که این صدا به گوشم می‌خوره
من برمی‌گردم شهر خودمون
آخرین روزی که تو این هوای سربی نفس می‌کشم
از ترافیک ذلّه می‌شم
دنیا رُ خاکستری می‌بینم
آخرین روزی که قهوه‌م وایستاده می‌خورم
به آدمای غریبه‌یی که دارن می‌رن سر کار
لبخند می‌زنم
این شهر لعنتی هیچّی بهم نداده!
خسته‌ام
ادامه شعر
فراموش کن
مسلسل را
مرگ را
و به ماجرای زنبوری بیاندیش
که در میانه ی میدان مین
به جستجوی شاخه گلی ست
اکولالیا | #گروس_عبدالملکیان
کپی رایت © 2024 اِکولالیا – آرشیو شعر جهان
طراحی توسط Anders Noren — بالا ↑
