اِکولالیا - آرشیو شعر جهان

بگذار ترانه ام سبز باشد
ریشه از تن اَت آغاز شود و بر من بپیچد
بگذار بغض راه خود را گم کند
و در بن بست یک کوچه فراموش شود
بگذار آسمان سقف مان باشد
و گرمای دستان مان پاییز را عبور دهد
بگذار باد پایان سرگردانی را ببیند
و عشق توفان را رام کند
بگذار شب های تاریک مژده ی صبح دهند
و در مهمانی خورشید امید بتابد
بگذار عبور کنیم زندگی را
در آستانه ی فردا

اکولالیا | #عیسی_طاهریانفر

صدای زنگ دارِ پای عابری
که زندگی را قدم می زند
آرام آرام خواب پریشانی هایت را
پایان می برد
و هجوم آفتاب
قلعه ی تاریکی ها را
فتح می کند،
تا دستان ات ستاره بچینند
و سایه ها در روشنای صبح
به بن بست برسند

اکولالیا | #عیسی_طاهریانفر