اِکولالیا - آرشیو شعر جهان

الو
صدای مرا
از رادیو دریا می­ شنوید
وقتی دریا آرام است
و قلب ام
ناآرام
ماهیگران به دریا رفته ­اند
تا در تورهای خود
پری دریایی بیاورند
من به بازار می­ روم
تا طناب زردی بخرم
ادامه شعر

وسط مهلکه و دود فراموشم کرد
آنکه معشوقه ی من بود فراموشم کرد

آنکه از شعر فقط قافیه را می فهمید
درد هایی به من افزود فراموشم کرد

شرط کردیم که یکباره به دریا بزنیم
ته این معامله بی سود فراموشم کرد

رد شد از اسم من و رفت به دنیای خودش
مثل خشکیدن یک رود فراموشم کرد
ادامه شعر

بداخلاقی عصرهایت
سوزنی است که مخصوصن نخش نمی‌کنم
من دوست دارم
دکمه‌ی آخر مانتوام باز باشد

اکولالیا | #سارا_محمدی_اردهالی

دلتنگی شبیه تو نیست
گاه و بی گاه در می ­زند
هر جا دلش خواست می­ نشیند
و با حسادت عجیبی
درباره تو حرف می­ زند

اکولالیا | #آرزو_نوری

زنگ می‌زدی
یک تلفن کوچک
دو دقیقه‌ای وسایلم را جمع می‌کردم
مداد و مسواک و مسکن
نه
مسکن هم بر نمی‌داشتم
دامن و لباس خواب فقط
بعد
سفر که نه
گم می‌شدیم

اکولالیا | #سارا_محمدی_اردهالی

یک درخت می تواند بستنی باشد باطعم طالبی
ماه یک تخم مرغ آپز
افتاب سیب زمینی پوست کنده
سنگ فرش ها شیرینی
با طرح های مختلف و خوشمزه
ابرها می توانند یک بشقاب برنج باشند
آدم ها همین طور
تنها به شرطی که کاملا بی پول باشی
و گرسنه در خیابان قدم بزنی

اکولالیا | #سابیر_هاکا