اِکولالیا - آرشیو شعر جهان

وقتی ناامیدم
شعر می نویسم

خوشحال که باشم
شعرها نوشته می‌شوند
در من

کی‌ام من
اگر ننویسم

مرده است
سرزمین پدری‌ام

آن‌ها دفنش کرده‌اند
در آتش

من زندگی می‌کنم
در سرزمین مادری‌ام
در “کلمه”

خورده‌ایم
نوشیده‌ایم
با شگفتی به تماشای ستاره‌ها نشسته‌ایم
چند نفری را دوست داشته‌ایم
کمی اعتراض کرده‌ایم
کمی زندگی کرده‌ایم
کمی دیگر نیز زندگی خواهیم کرد
ادامه شعر

پرنده یخ پر ریخته است
نسیم جان‌بخش
پرندگان نوشکفته را با خود می‌آورد

در خاطر ما
گل‌ها همه با هم
به خواب زمستانی رفته بودند
حالا اما بیدار می‌شوند
و ما باغیم
در جهانی که چشم باز می‌کند

در قراری سبز
بین گل و درخت
قلب یاس ما
باز می‌تپد
و شکوه درخت
با نمایش پرتره شکیبای گیاهان
می‌شکفد
ادامه شعر

کدام تکه‌ی جهان
ما را جدا کرد
کدام تکه‌ی جهان
ما را تنها برای چند روز
دوباره به هم می‌رساند
تا خطوط تازه‌ی شعر را آواز بخوانیم
تا دوباره پرواز را بیاموزیم
تا گذشته‌ی فراموش‌کار را
به یاد آوریم
تا دوباره همدیگر را
بدرود بگوییم
ادامه شعر