اِکولالیا - آرشیو شعر جهان

در سینه‌ام
دالان‌های فراخ باز شود
و تمام دریاها را در خود فرو برَد

پنجره‌های عریض
تمام خیابان‌ها را چراغان کنند

بام‌ها
باروها را برهم نشانند

شهرهای پَرت
از نو جان گیرند
قطارها زن و شوهرها را بردارند و
راهی شوند

کبوتر اشتباه کرده است
چه اشتباهی
سوی شمال رفت، به جنوب رسید
فکر کرد گندم، آب است
چه اشتباهی
فکر کرد دریا، آسمان است
و شب، بامداد
چه اشتباهی
ستاره‌ها، قطره‌های شبنم
و گرما، برف
چه اشتباهی
ادامه شعر

کبوتر اشتباه کرده است
چه اشتباهی
سوی شمال رفت، به جنوب رسید
فکر کرد گندم، آب است
چه اشتباهی
فکر کرد دریا، آسمان است
و شب، بامداد
چه اشتباهی
ستاره ها، قطره های شبنم
و گرما، برف
چه اشتباهی
که دامن ات، پیراهنش بود
و دل ات، لانه اش
چه اشتباهی
او بر ساحل خوابید
تو بر بالای شاخه ای

اکولالیا | #رافائل_آلبرتی