اِکولالیا - آرشیو شعر جهان

در شگفتم
از چه کبوترهای پارک اوپن هایمر
هرگز محبوس یا متهم نمی‌شوند
به خاطر اعمالی
که غیرمجاز و خصوصی
مرتکب می‌شوند
در آنجا
هر روز می‌بینم
که پرنده‌های گستاخ
بر نیمکت‌هایی که «تنها برای سفید»هاست
با وجود قدغن بودن
می‌نشینند
آیا آنان حقوق ویژه را نمی‌شناسند؟
پلیسی سفیدپوست از آنجا می‌گذرد
با یونیفرم کامل و مسلح

حتی یک بار هم، انگشت کوچکش را
به طرف خلافکاری که نظم را
به باد تمسخر می‌گیرند،
بلند نمی‌کند
آنان
نه فقط روی نیمکت‌های متبرک می‌نشینند
بلکه رویشان فضله هم می‌اندازند
هر وقت که بخواهند
اوه، ایدوئولوژی مقدس!
به آن دو کبوتر
روی سر غزال مسیحی نگاه کنید
پیش چشم خانم‌ها
پیش چشم دختران اداری هم
این کار را می‌کنند
از کجا این جهان آمده است؟
و کجا از حرکت ایستاده است؟
آن قانونِ مقدسِ آداب،
عدل و نظم؟
تُف!