کلمات بینوا
غرقه‌ى اشک و خیس ِ مرارت
تعمید دوباره مى‌یابند.
پرنده‏ گانى که بال‏هاى خود را باز مى‌آفرینند
به پرواز درمى‏‌آیند
به نغمه سرایى مى‏پردازند
و کلماتى که نهان مى‏کنند
کلمات آزادى ‏ست.


بال‏هاى آنان شمشیرهایى‏ست
که باد را از هم مى‌درد.

اکولالیا | #یانیس_ریتسوس
برگردان از #احمد_شاملو