می دانم کسی در این اتاق نیست،
و شهر خالی است،
و همه ی میدانهای این شهر خالی، خالی ست،
اما من کوچه های غبارآلود را دوست دارم،
و باران کوچه های غبار آلود را.
من آن ها را که شکست خورده اند
و غمگین اند
دوست دارم،
و باز غمگین اند،
دوست دارم.
اکولالیا | #مارینه_پطروسیان
ترجمه از #واهه_آرمن
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.