رضا براهنی (Reza Baraheni) به عنوان شاعر و ناقد ادبی چپگرا در سال ۱۳۱۴ در تبریز به دنیا آمد. دارای درجه دکترای در رشته زبان و ادبیات انگلیسی است و نیز از اعضا و بنیان‌گذاران کانون نویسندگان ایران بود. او با نوشتن «کتاب چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم» و نیز اشعار مجموعه «خطاب به پروانه‌ها» سبک شعر ست‌مدرن فارسی را شروع کرد. بسیاری اشعار رضا براهنی را در شعر معاصر فارسی پیشرو و مدرن می شناسند

از مهم ترین آثار براهنی می توان به « خطاب به پروانه ها» اشاره کرد که حاوی شعرهای بسیار متفاوت و بحث برانگیز در عرصه شعر ایران در دهه هفتاد شمسی شد.

برخی از آثار رضا براهنی

اشعار

• آهوان باغ (۱۳۴۱)
• جنگل و شهر (۱۳۴۳)
• شبی از نیمروز (۱۳۴۴)
• مصیبتی زیر آفتاب (۱۳۴۹)
• گل بر گسترده ماه (۱۳۴۹)
• ظل الله (۱۳۵۸)
• نقاب‌ها و بندها (انگلیسی) (۱۳۵۶)
• غم‌های بزرگ (۱۳۶۳)
• بیا کنار پنجره (۱۳۶۷)
• خطاب به پروانه‌ها و چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم؟ (۱۳۷۴)
• اسماعیل (۱۳۶۶)

رمان

• آواز کشتگان
• رازهای سرزمین من
• آزاده خانم و نویسنده‌اش
• روزگار دوزخی آقای ایاز

نقد ادبی

• طلا در مس
• قصه‌نویسی
• کیمیا و خاک
• تاریخ مذکر
• خطاب به پروانه‌ها و چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم؟