زنی را می‌خواهم
که مانند درخت باشد
با برگ‌های سبزی که در باد می‌رقصند
آغوشش
چون شاخه‌های درخت باز باشد
و خنده‌اش
از تاریکی‌های زمین الهام گرفته
در سر انگشت‌هایش پراکنده شود
زنی می‌خواهم چون درخت
از افقی به افقی بگریزد
در حالی که از اسارت خود در خاک گریه می‌کند
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.