سنگ، ستاره تابان
سنگ زیبا و گران
تو پنهانی
بر زمین گرانقدر
سنگ بی‌بدیل، نامکشوف
در میان گنجینه‌های جهان
هیچ کست از جا نمی‌تواند کند
سنگ زیبای تابان
می‌درخشی
در گرد و غبار بیابان
انگار که در دریای خروشان
جایی به دید نمی‌آیی
دریا بر سرت گذشته‌ست
ریگ بیابان بر تو غلتیده‌ست
سخت گرانی
هیچ کست از جا نمی‌تواند کند.
به دفعات کوشیده‌ناد
یک بار و چند بار
به تنهایی
دونفری
چند نفری
اما به عبث
کس از جا نمی‌تواندت کند
نه امروز و نه هیچ وقت
سنگ، ستاره زیبا
سنگی چنین گران
بر سنگ دیگری نمی‌ماند
تو سرانجام
برمی‌خیزی
ظفر می‌یابی
زیرا آنان بازت یافته‌اند
ملت بختیارم
تو توانگر می‌شوی
و سرور خود
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.