واژه‌هایت در قلب من
دایره‌های سطح آب را می‌مانند
بوسه‌ات بر لبانم
به پرنده‌ای در باد می‌ماند
چشمان سیاهم بر روشنای اندامت
فواره‌های جوشان در دل شب را یادآورند
چونان ستاره ی زحل
بر مدار تو دور دایره می‌گردم
در رویاهایم
بر مداری می‌چرخم
عشق من
نه به درون می‌روم
نه باز می‌گردم
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.