کلمات بینوا
غرقه‌ى اشک و خیس ِ مرارت
تعمید دوباره مى‌یابند.
پرنده گانى که بالهاى خود را باز مى‌آفرینند
به پرواز درمىآیند
به نغمه سرایى مىپردازند
و کلماتى که نهان مىکنند
کلمات آزادى ست.
بالهاى آنان شمشیرهایىست
که باد را از هم مى‌درد.
اکولالیا | #یانیس_ریتسوس
برگردان از #احمد_شاملو
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.