در سینه‌ام
دالان‌های فراخ باز شود
و تمام دریاها را در خود فرو برَد
پنجره‌های عریض
تمام خیابان‌ها را چراغان کنند
بام‌ها
باروها را برهم نشانند
شهرهای پَرت
از نو جان گیرند
قطارها زن و شوهرها را بردارند و
راهی شوند
کشتی شکسته‌های قراضه باز به آب زنند
و نور سر پنچه‌ی پا در آب کند
ناقوس‌ها!
هوا تندتر به گِرد خویش بگردد
و جهان، جهان
در مشتِ کودکی جا گیرد.
ناقوس‌ها!
فرشته‌ای از آسمان، وحی آورده است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.