اگر گریه کنم صدایم را خواهید شنید،
لا به لای مصراع‌های شعرم؛
آیا می‌توانید لمس کنید،
اشک‌هایم را،
با دست‌هایتان؟
از زیبایی ترانه‌ها وُ
بی کفایت بودن کلمه‌ها
بی خبر بودم،
پیش از آن که به این درد دچار شوم.
جایی هست، می‌دانم؛
که می‌توان هر چیزی را به زبان آورد؛
خیلی نزدیک شده ام، حسش می‌کنم؛
اما توان گفتنش را ندارم.
اکولالیا | #اورهان_ولی
ترجمه از #مجتبی_نهانی
از کتاب ترانه‌ی پشت بام‌ها و دودکش‌‌ها
دیدگاهتان را بنویسید