اِکولالیا - آرشیو شعر جهان

اینک، بر فراز چروک پیشانیِ کوتاهم، 
دیگر سپید می‌گردد موی آن جوانِ جان باخته در من. 
امروز دیگر چندان فروغی ندارند چشمانم. 
و دیگر روا نیست بر لبانم،
سهمی از بوسه ها. 
اگر که اینک نیز دوستم میداری،

تو را به خاطر دوست داشتن، تمامش کن : 
که اکنون دوست داشتنت،
خیانتت به من باشد با خود من!