از زندان
برایت می‌نویسم
نزدیک به سه هزار نفر
این‌جا
زندانی هستیم.
مردمی هستیم ساده
سخت‌کوش و اندیشه‌ورز
با پتویی مندرس
بر پشت‌مان.
یک پیاز و پنج دانه‌ی زیتون
شاخه‌یی از نور در کوله پشتیِ‌مان.
مردمی به سادگی درختان در نور آفتاب
با یک جرم در پرونده‌مان
تنها یک تقصیر
که ما
همچو شما
عاشق صلح هستیم و آزادی.
صلح:
همان عطرِ غذا در شامگاهان.
صلح:
همان ماشینی که دَمِ درِ خانه‌ات
بایستد
و تو وحشت نکنی.
صلح:
همان‌که در خانه‌ات را
می‌کوبد
کسی نباشد
جز یک دوست
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.