شوق پرتاب شدن به آسمان 
روی ریل‌های  رنگی و صدادار 
را دوست دارم ! 
و آن حس سرمای شدید، 
هنگامی که دهانم را باز می‌کنم ! 
رهایی را دوست دارم!  
آن هنگام که به ارتفاع یک پل ، 
بالا می‌روم‌! 
میان بازوانم 
و آسمان را میان بازوانم، 
در آغوش می‌کشم! 

آن هنگام ،
وعشق من
با پاهای برهنه
روی برف راه می رود!

■

ترجمه از مرجان وفایی